Blogia

Thersites

Chrismo jacetanus

Chrismo jacetanus

Cum Jacae in vetere oppido essemus, Aragonum capite, templum adiimus cathedrale, forsan pulcherrimum jacetanum opus; et cum ante portam occidentalem peropportunum esset lumen ad imaginem tympani capiendam, nonnulla photogrammata eminus comminus adepti sumus.  Sic domi deinde tympani epigramma commode legere potuimus.

Sunt omnino hexametri leonini octo, quorum duo superni ad leones alludunt circum chrismonem stantes:

      Parcere sternenti  leo scit, Christusque petenti.

      Imp(er)ium mortis  conculcans e(n) leo fortis.

Tres inferiores hexametri, in tympani base insculpti, unam eandemque continent exhortationem ad virtutem, ad vitam perpetuam assequendam:

      Vivere si qu(a)eris,   qui legis morte teneris,
      huc sup(p)licando veni   renuens fomenta veneni;
      cor viciis munda,   pereas ne morte secunda.

Luteum autumni

Luteum autumni

E saltu descendimus in vallem fluminis Ara.  Deorsum conspiciebamus (ibam cum docto Daniel, herbis peritissimo et de omni scibili gnaro) eluviem Diazas et prata tanquam gemmas splendentia, auro inserta autumnali...

Vallis Ordesa

Vallis Ordesa

Quae mollis arboribus et humida subter est, quam duram et horridam se praebet super vallis Ordesa!  Formosissima autem semper, haec fragosa, anfractuosa scissura pyrenaea.

Ficus in corte

Ficus mea postremos dat ficos, molles, dulcissimos.  A quam grata haec animalis, ut ita dicam, vita!

Inventum senile

Unusquisque sua potitur libertate loquendi.

Anus wasapans

Sextile praeterito mense mater aetatem attigit octoginta et octo annorum; nata namque est anno 1926.  Frater ultimus non aliud donum melius aestimavit illi quam gestabile novissimum quo in rete ingredi possit universale.  Hac quidem tempestate non aspernata est (sicut in ordinatro fere fecerat), et illico in wasape (whatsapp rectius, nisi fallor, scribunt barbari) se conjecit.  Hodie tertio die selfie vel de se imaginem gestabili captam ad nos mittere valuit.  Anus vere sollers!

Juvenis et pulchra

Bis spectavi fabulam Francisci Ozon cuius titulum supra scripsi.  Forma egregia est, non dicam mimae primoris, sed fabulae totius.  Quam ergo vocent "europaeam cinematographiam" illi qui semper queruntur de cinematographia europaea?  Haec sola fabula tanti est quanti decennium totum pellicullarum americanarum.  Aut casu pelliculae fiunt in America aliae ac istae taediosae, quibus nos farcire conari videntur, quae non quingentae anno quoque, sed una est et semper eadem, semper saltem eandem videre pelliculam videmur, herois scilicet leges despicientis, curruum inter se persequentium, formosissimae mulieris grave aliquid occultantis...

Rolandus redivivus

Is certo scit.  Non quod mihi videatur.  Sed ipse dicit: ego certo scio, teneo, ratus sum.  Gaudet talia loquens, et tunc erigit paululum mentum, circumspicit petulanter.

Is certo scit.  Placet ei historia, vel narratiunculae, melius dicerem, quae homini sunt quasi privatus ager.  Est autem sibi historia factorum acervus certorum, minime opiniones hominum.  Certo scimus, nam historia monet...

Intus rideas quod ille, certo se scire manifestando, putat validissime confirmasse opinionem suam, inoppugnabilem fecisse.  Cave autem rideas manifeste; timeo enim eum levem mystacis tremorem, cum pro cultu occidentali et catholico propugnat et contra haereses tonat et islamicos.

 

De patrueli Toby et de hodierno relegendo

De patrueli Toby et de hodierno relegendo

Nescio an hac pagina pridem jam dixissem (nam saepe non satis mente discerno illa quae scripserim et illa quae relaturus eram), sed in bibliotheca pluteus quidam nobis servat nonnullos libros quos olim lectos jam jam, statim lectos, relegere voluissem.  Primum inter hos locum tenet Vita et opiniones Tristam Shandy equitis, quam fabulam tum, adhuc legens, illico volui atque novi me relecturum, cum per eam auctorem, Laurentium Sterne, funditus adamaverim.

Casu Vitam Shandy legi triginta annos natus, sexaginta relego; qua de re nonnulla et tempore et moribus apparent similia, multa diversa.  Hoc, e diversis, seligo: triginta ante annis difficillimum mihi quidem fuisset fabulam illam quaerere anglico sermone.  Nam eum sermonem tunc perpauci in Hispania callebant, cum eo quidem tempore coeperit lingua anglica cogere francogallicam inter Hispanos pueros referre pedem.  Contra, heri casu Life and Opinions domi invenio meae Mariae Ferrandez, quam ea de causa (et quia librum Sterne mihi commodat facilis, et mille aliis de rebus) plus etiam amo quam antea.

Sed eo maxime differunt tempora, quod omnibus patet: hoc idem rete, quo vos paginam hanc legitis, hanc aeque facultatem nobis praebet cunctis quidquid facillime vestigandi, uno, ut ita dicam, ictu oculi. Triginta ante annis nosse voluissem, ne dicam audire, Lillabullero, carmen illud quod sibilat, cum sollicitatur, patruelis Toby; non nego facultatem aliquam nobis tum fuisse, sed quo labore?  Hodie contra, ad aliam accedo sellam ac per ordinatrum, google favente, vix "Lillabull..." claviculando, ecce mille paginae, quadraginta notitiae, viginti psallentes vel canentes vel saltantes...  Etiam notulae reti inveniuntur facillime!

Sed maxime stupui cum certior id nuper fio, jam pridem carmen illud me nosse: nam haud breviter sonat in illa pellicula, Barry Lyndon, per quam auctorem, Stanislaum Kubrick, coepi funditus adamare.  Atque ejus fabulam, quam jam amavi statim visam, plus etiam amo quam antea.

A!  Mundus forsan nequaquam progreditur, at mihi quidem valide videtur!

Imaginem videtis Arévalo, oppidi perpulchrum quod facillime reti visere potestis!

Pavor

Pavor

Hodie dextram aspexi meam.  Manum vidi senis sexagenarii.

Efficax terriculum

Efficax terriculum

Hoc tempore, cum tot homines probi in penuriam incidant maximam, dum alii minus probi, immo opprobria ipsa, infame lucrum faciant ex publica miseria, multo aliter intelligitur locus hic ex Schillers Praedonibus (1, 2):

"Conscientia!  A, scilicet, terriculum prohibere efficax passeres e cerasis!... Laudabilissima namque instituta ut stulti sub religione ac plebicula sub caliga maneat, quo callidiores homines oblectentur vita tanto magis otiosa.  Sine caerimonia, satis ridicula instituta!  Mihi quidem illa videntur saepta quibus cauti nostri rustici praecingunt arva, ne lepus invadat, ne unus quidem lepus!

"At pius dominus celeti habenas remittit et equo admisso messes calcat antiquas.  Miser lepus!  Sunt ei vere miserandae partes, cui nostro saeculo contigit esse leporem!"

Multi in Hispania, si non omnes, qui infima habent studia, illud norunt Espronceda carmen piraticum percelebre (immo solum est carmen quod hodie ediscant adulescentuli parva pars)... Vetus regimen considerantibus, manifesta est causa cur romanticis laudabiles visi essent piratae atque praedones; sed utrumque dubito, quin unus aut alter pueri et plus decem versibus ediscant, et qua de re in carmine agatur fere sapiant.

(In imagine, sacellum quod in postico domus construxit emeritus quidam Caucensis.)

Coca

Coca

Caucae natus est Theodosius, imperator primus huius nominis, anno cccxlv christi (hoc lapis quidam ait in oppido positus natali) ut scilicet Mediolani moreretur quinquaginta post annos.  Caucam numquam videramus, quod jam dicere non possumus sine mendacio.

Cauca locum occupat eminentem super flumen Eresmam, pulcherrimum situm ex quo cerni potest quantum aequoris cerealis parvum circumdat oppidum, vix hodie duorum milium incolarum.  Angustis viis spatiari placuit horas meridianas.

Est turris quaedam, quae procul artis mudecharis esse videtur, comminus autem sordes et opus caementicium demonstrat sese effectum ultimae tyrannidis hispanicae.

Est in postico aedium quarumdam (et viator aegre discernere partem assequitur) aedificium quoddam delirum, primo conspectu templum cathedrale mire deminutum, arctius, quantum potest, inspectum simplicem diceres acervum domesticarum tricarum.

Est lyceum pueris educandis cujus nomen, scilicet, Cauca est.  Album ad portam honores tribuit et Cervantes et Renato Goscinny auctoribus, quia et in Domino Quichote et in Asterige in Hispania uterque ad veterem Caucam alluserat.

Castellum Caucae plurimis interesse patet, quod deserto oppido tres conferti laophori (duo Japonicorum) horam aperiendi exspectabant.  Ex summo turris amplam conspicitur synopsin moenium et agrorum.  Inter urbis aedes apparebat minimum illum cathedrale nugarum compositum.  Opus est cuiusdam senis, dicit castelli dux, nuper rude donatus; morosus artifex nemini, ne magistratibus quidem urbis, dat ad domum suam aditus nec facultatem opus visendi suorum extremorum annorum...

Imago toletana

Imago toletana

Iterum imaginem apponere conor pulcherrimae porticus Toleti, in hospitale Taverae.

Eureca

Novo praeditus ordinatro, velocissimo quidem (imprimis prae priori vitiato atque jam Plutonis aedes incolenti) et callidissimo (domino plus, sine dubio), at nihil intellegens de novo systemate, ut aiunt, operativo, duas jam horas conabar in hoc scribere blogo.  Quod tandem potui, et ago, gaudio laetitiaque exsultans!  Thersites exsultat et vobis salvere jubet!

Addo (laetus quod possim) imaginem toletanam (ibi nuper fui, nam est magna et perpulchra collectio pinacum Domenici Theotocopuli pictoris quem Graecum vocant).  Cres mortuus est mdcxivº, quadringentis ante annis.

Voluptatibus districtus

Voluptatibus districtus

O quam dulce quod amicis desideremur!  Gratiam nostram meretur totam Nemo noster verbis suis suaviter evocantibus, ad nostra pensa commonefaciens.

Ecce ubi locorum --inter alios-- eram praeterito mense: in Oniensi monasterio, quod Hispanice vocatur eodem nomine Oña quo parvum et pulchrum oppidum apud flumen Ocam.

Ut imaginem vobis praebeam, aliquid elegantius quam verba haec, ecce hexametra in claustro inventa: Medio Aevo versari putabam, at Renascentem obeo lyram:

      Didacus et comitis fueram qui villicus olim
      solus in hoc maneo nullo comitante sepulchro.
      Et licet in duro scribantur marmore pauci,
      quos legis, hoc claustrum generoso est osse repletum.

Nomen poetae dicere sapuit juvenis quidam, qui templum et claustrum aperiebat et docte demonstrabat (quod incipit esse consuetudo in his pauperibus terris), sed vae mihi, oblitus sum.  Sed nonne elegantiora sunt epigrammata?

Iter februarium

Sex post hebdomades maxime gaudeo: paulatim novam instauro rationem temporis fruendi.  Necesse nobis fuit semper ut rota diei cujusque orbitam sequeretur praecedentis, id quod francogalli vocant routine et cui vocabulum frustra nunc conor invenire latinum.  Quem ad finem rutina?  Scilicet ut non raro rumpatur!

Non tale fuerat initium vacationis.  Bona consilia ceperam; at nullum secutus sum.  Intra duos menses (ita cogitaram) nihil certum agites: sine ut paulatim labor instruatur tuus: compara, sed minime festinanter, et in ordinem redige tabellas et scripta, ut aliquando edas per rete, si facultas datur aut in mentem venit; bibliothecam autem in aliud tempus relinques. Post duas hebdomades ne papyrum quidem tetigi, atque omnia illa ab conspectu abdidi atque indigeste condidi.  Contra bibliothecae novam parare dispositionem statim coepi, ipse miraculo mihi.  Nunc scire incipio ubi sint libri; toto mense haec domus fuit domus insani, plus tumultus quam domicilium.

Insuper, hoc in mentem venit quinto vel sexto die: quid nunc facere possis quod antea non posses?  Iter ad meridiem!  Non bis reputavi.  Sunt in provincia Baetica duae urbes inter se proximae et egregiae ambae renascenti arte, quas vocant Betulam et Beatiam (Úbeda et Baeza nomine hispano) et quarum videndarum tempus opportunum nunquam inveneram.  Ecce tempus: eo advolavi.

Malum!  Fortuna invisit mihi: simulac autocinetum conscendi coepit Oceanus seriem procellarm parare (cyclogenesis explosiva vocabatur ab telehorasicis sapientibus), quae omnes procellae in meum caput deoneratae sunt frigore et imbribus.

Nunc novam habeo causam cur nulli posthac me commitam itineri mense februario.

 seriem procellarm parare (cyclogenesis explosiva vocabatur ab telehorasicis sapientibus), quae omnes procellae in meum caput deoneratae sunt frigore et imbribus.

Nunc novam habeo causam cur nulli posthac me commitam itineri mense februario.

Perfecto itinere

Inferna sunt ceteri.  Fortasse.  Ceteri, meditor, omnia nobis sunt: et inferna et paradisus.  Per ceteros sumus.  Album an nigrum sit, mihi certe et quae mala vexarint et quae bona fructus sim attulerunt ceteri.  Nihil queror: beatitudinis plus attulerunt quam maeroris.

Emeritus jam totum egi mensem.  Prorsum plerumque, ut semper, aspicio, sed non possum quin retro aliquando conspiciens novo ut ita dicam colore multa cernam.  Nam in itinere, dum erras nescio quo, totius imaginem viae vix capis.  Quam multo aliud itinere perfecto, cum viam respicere totam datur, omnis perambulata late conspicitur!

Praeterito mense, cum rude jam jam eram donaturus, parva veterum discipulorum manus lectiones postremas inopinate interrupit: quindecim aut viginti inter se juvenes diem dixerant et ex variis locis variaque deserentes munera vetus suum Institutum adierunt ad nos gratulandos nostrumque celebrandum exitum e professione.  Quam pulcherrima haec dies ultima!  Commotus fui usque ad lacrimas.

Qualis magister fui?  Professionem certe amavi semper, officio totum me dedi.  Quod autem necesse, sed non satis est ut bonus aestimeris.  Nemo bonus vel magnus est artifex sine civitate cui placeat, cui miraculo sit vel affectui.  Nemo auctor eminet sine concivium favore atque fomento.

Nunc paenitet me veteris cogitationis, quae saepe vexarat: nonne alium in locum potius migrandum esset ubi magis proficeres?  Quam inique!  Stulto mihi nuper hi discipuli demonstrarunt me, omni amoto dubio, ibi fuisse ubi esse oporteret.  Quid ultra?  Illi, prout optimi fuerunt discipuli, ex nobis compararunt optimum magistrum.

Musices sensus

Olim ex amica, cubiculum intranti nostrum, hanc audi sententiam:  "Quam maesta musice, quae tibi maxime placet!"  Stupui tunc; nam ecce musice quam id temporis audiebam, opus quod in operum Johannis Sebastianis Bach catalogo numeratur 853, id est, octava primi libri fuga.  Audite, si vultis: modus est minor, non alacris certe eius motus; sed maesta?

Maestitia quid est?  Maestitia, nisi fallor, tristitiam habet, abjectionem, etiam aliquid funebre.  Sed fugae illi, cui certe maxime afficior, tribui possunt multi, mea quidem sententia, sensus, sed nullo modo maestitiae.  Nonnulla enim in mentem accedunt verba illam audienti fugam, scilicet serenitas, tranquillitas, securitas, cogitatio, cortumio, statio... Sed maestitia?

Saepe posthac de re cogitavi, auremque habui ad funebria intentam.  Sic ratus deinde sum permultis musicam quae ’classica’ vocatur aliquantum vetus, non leviter tristem, funebre quidem sonare, sicut pueri nostri taedio plerumque afficiuntur cum pelliculam datur videre sine coloribus.  Hoc illis significat: veterem, tristem.

Anno MMV, post cladem quae Matritum concussit a.d. V Idus Martias, publice honoratae sunt victimae: audire tunc licuit in Atocha "cantum avium" Pauli Casals (Cant dels ocells), quod melos non nego funebris aliquid habere, praecipue cum tempus tardatur in canendo.

Nuper LXX complebantur anni ex quo liberatus est campus Auschwitz: quam notitiam dum vox puellae narrabat telehorasi, comitabatur (etiam!) Das Wohltemperierte Klavier, fuga nunc IV libri primi, opus 849.  Ei!  Cadaverum imagines videbantur in fossas tractorum, dum fuga incedebat nobilis, gravis, severa, quam inepte ad horrendas, inhumanas res apposita!

Bombyx

Mutor, et dum mutor, iners quodam modo sum.  Vermis videor qui carcere clausus proprio expectat dum alius in lucem prosiliat.  Fucus an papilio exeam, hanc paginam non omittere decrevi.  Sed vermis adhuc occludor...

Altera adulescentia

Tempus habeo climactericum.  Velut adulescens jam jam in munera atque labores adultae vitae invasurus, incerta habens omnia, simili modo rudem accipiendum parans incertus sum.

Sex mensibus nihil de re cogitabam.  Amici qui me norunt cessationem monebant antequam nova vigeret lex.  Coepi serio cogitare...  Paulatim cessandi laetitia convalescebat et eo aucta est ut jam sit firmum consilium egoque destinatus sim.

Sed habeo tempus climactericum...