Timor
Mense maio praeterito matris valetudo periclitavit. Nullus erat mortalis morbus, sed magnis afficiebatur doloribus. Quod diu timueramus accidebat; sed nobis minus grave praesentibus (ut solet) quam metuentibus. Quid nunc agere, nisi adesse, comitari?
Sed paulatim clinicam tandem reliquit, domum revertitur: at quam mutata! Quamquam amotis doloribus subtristis, dolores rursus regredi non desierat pertimescere et abominari. Nihil velle, deprecari vitam. Primo ad nuntium meum (per uasap vel whatsapp) non respondebat. Nunc demum nonagesimo anno concidere videbatur.
At julio jam vergenti, nescio cur, nescio quo pacto, timorem eicere videtur; nunc pectinari, oculos depingere, mundum denique muliebrem recuperat. Aliquanto debilior, sed denuo caput tollere, surridere. Et rursus ea scit una quid quomodo quando est agendum unicuique liberum, nepotum, necessarium.
Rursus ea viva flamma, quam extingui, pro dolor, aspiciendumst!
3 comentarios
Thersites -
Sandra -
Nemo Oudeis -