Sermo italus

Mense praeterito in bibliopolio quodam inveni caesaraugustano nonnullos libros italo sermone hodierno, quod numquam ante videram.  Pauci olim inveniebantur francogallico, plures novissime anglico huc illuc, raro ceteris linguis editi.  Voluptas me cepit aliquid italicum legendi emique Itali Svevo 'Conscientia Zeni' quem in hispanicum traductum noveram.  Cum hoc saeculum sit ut quidquid vis per rete obtinere possis, tamen manet in me gaudium libros gustandi manu, visu, odoratu, prout casus vel fortuna illos in pluteis reliquerat bibliopolae.  Varius ut sum, fabulam quaedam taediosam sprevi et in hanc tergestini nunc totus incumbo.

Haec mira fabula valde mi placet.  Sed nunc primo hoc simul ago: quidquid non penitus intellexi secrevi ut per grammaticam vel vocabularium melius discam.  Hoc accidit hispanis: ipsis nobis videmur facillime posse italico loqui sermone, nunquam ergo eum didicimus.

Duplice ergo voluptate Tergesti vias perambulamus.  O quam facile videbatur, et nunquam cogitaveram quando 'i' aut 'gli' potius esset dicendum!