Inania

Diem incipio tristiculus, sed melius est mihi per horas.

Domum Laura venit, amica antiqua et cara.  Bene cum me noverit, affert mihi dono pedalia luteo colore.  Cum puella comedimus, colloquimur, ridemus.

Discipulae nuntios ad me mittunt per rete: obrutae sunt probationibus in studio generali sed, illis missis, cena est omnibus nobis paranda.  Non abnuam.

Etiam filia minor, cui iratus eram hos dies (bis illa defuerat hora et loco pacto), telephonavit.  Se intelligere cur ipsam convenire nolim.  (Mene?  At tu defuisti, non ego!  Sed sile, stulte, noli sic respondere, usque ad centum numera!)  "Cara filia, convenire te volo, una tecum esse volo.  Vin tu?".  Cras comedemus.

Elvira, vicina mea, optima mulier, suculenta crustula condit.  Lancem plenam offert mihi immerito.

Inane est vita, sed sua habet gaudia.