Manon Phlipon

Aliud volumen praeterire nolo quod hos saturnales dies evolvi, memorias, nuper in hispanicum sermonem interpretatas et editas, casu in bibliopolio repertas, illius Mariae Phlipon quam historia magis dinoscit nomine mariti. De domina Roland multa legeram, muliere forti et callida, sed verba sua spem superavere.

Uxor multa quae sub mariti nomine legi possunt (epistulas, orationes, placita) scripsisse dicta est. Quod de plurimis uxoribus hodie simile dicitur, Camillam Claudel pro Augusto Rodino scalpsisse, Almam symphonias pro Mahler panxisse, cetera, haud semper mihi credibilia. Sed, si memorias Phlipon legitis, ne momento quidem temporis dubitabitis quin illa quidquid velit scribere potuisset.

Nescio quid habeant verba hominis egregii, quibus lectis calliditas et animi tenuitas pellucet. Sermoni mulieris hujus, et Mariae Phlipon ipsi, felicitas magna, gratia est summa. ’Ea sagacitate per quam passiones alte haerent et tot rebus permovemur quae velut umbrae coram vulgo transeunt, vita nunquam marcescit... ideo de vita mea mature cogitavi’. Quam verum, quam formosum! Et Manon Phlipon in carcere scribit, morte imminentem exspectans... At quid cum animo excellenti? ’Paene beata mihi videor hanc in carcerem conjecta, cum haec contemplor scripula ad quae consideranda nunquam constiteram, et quibus vere delector’. Magnifica mulier!