Redeo

Longas jam ferias egi. Nam feriae nec alio nomine sunt vocandae. Aliquot enim diebus obrutus fueram laboribus: quibus autem, quamquam temporis paene nihil vacarem, aliquid quotidie subsicivi ad hoc blogium aliasque res agendas detrahere potui. Sed opere finito illo quo maxime distringebar, quamquam placide tum ad scribendum me conferre potuissem, ecce recedo, taceo, quiesco. Totum ignavia tunc me cepit. Nonne vobis aliquando tale accidit? Mihi quidem non raro: velut Tigellius ille, cui Horatius noster dicebat nihil esse aequale, alias febrilibus capior studiis, sursum deorsum currens, alias inmovilis jaceo, modo legens, modo nubes contemplans in caelo properantes.

Lunae die, verum est, e silentio conatus sum prorepere, nec ordinatro placuit. Idem heri temptavi, et denuo defensum est a numinibus retialibus. Hodie denique, spero, his verbis excuser a vobis, si qui frustra accedistis huc: ignavo ignoscite, quaeso. Cupio abhinc constantior redire. Valete nunc, amici.