Ars tacendi
Adhuc in sermonibus est quaestio regia: Cur non contices? Congressus erat primatum americanorum, Sutor nomen hispanum defendebat, Claves pergebat sua fundere inania... Inopinate facit verbum Hispaniarum rex: corpus producit, manum porrigit, iratus monet...
Ut mos est noster, natio divisa est in partes duas, et inter eas deserta est terra. Sunt qui pro, sunt qui contra. Vetus hispanus mos! Res omnis, nisi fallor, agitur circum venetiolanum praesidem. Aut eum odisti ejusque regimen dominationem aestimas, aut frigidiore inimicitia utrumque tueris, etiam amore quodam. Si illud, regium verbum suscipis, probas, extulis; si hoc, caput oscillat, inopportuna apud americanos verba perpendis, excessisse regem sua munera notas, magis etiam primo administro verba faciente. Macte virtute, Joanne Carole, per te sua accepit tyrannus!, dicet hic. Ille contra: Mmm, mmm, mmm; quam melior fuisset tacitus!
Contra meum morem, utrisque faveo. Venetiolam puto adhuc democratico vivere regimine, hoc autem periculum adire pereundi sub praeside tam sibi dedito ut se dignum aestimet qui ab omnibus audiatur, etiam saliens et canens, per horas quinque... Simul autem rubeo quod tam impotenter, tam irate, tam plebeio gestu (Borbonice denique) loqueretur rex cui constitutio hispana unum et facillimum tribuerit munus: silentium. Num tot annis officia sua non didicit?
1 comentario
Pastrix -