Nox

Scribere nolebam, quadam de causa tristiculus, cum foras paululum exi spatiatum. Aer omnibus jam vernalibus unguentis nobis blanditur. Sed pulcherrimum erat in supernis: foras exite, amici, oculos ad caelum tollite, purum spectaculum contemplamini Luciferi subter crescentis cornua lunae splendentis! Intelligi potest qua via inducti sint antiqui, mediaevales, nosmet ipsi ad credendum esse modo in hoc mundo sublunari corruptionem et mortem, turpia et male finita; perfecta autem et aeterna, optabilia, limpida, non nisi in aetheriis regionibus, longe ab hoc solo, illis in locis quo remeare poterimus cum mors dissolvat hanc mortalem crustam quae...

Quae stulta dico? Egone platonizans? Absit omen. Lineas quas supra scripsi non delebo, sed amico dicabo Platonico, Caesaragustae habitanti, qui has nugas legere solet. Noli curare, Columbari, multo validiorem jam me sentio...!