Reditus
Tandem ad vos redeo qui amicissime fassi estis litteras has desiderare. Equidem vobis egui quot diebus invitus afui. 'Blogiae' enim (id est, Caesaraugustanis hominibus qui huic ephemeridi, velut aliis, serviebant) nescio quid male fuit, nescio qua de causa: nullam autem spero exstitisse conjurationem in nostram linguam, ut Pastrix jucunde finxit, nec in eos qui Latinum amamus.
Ferias has, postremo, utinam in melius di vertant! Quaedam etiam ab ordinatro lassitudo me averterat, e qua resurgere paululum jam videor. Lassitudo hoc habet mali, quod tristiora quam soleas universa vides. Fatum forsan optabile ultimos commentarios, quos februario miseram mense, delere visum est. Nequaquam illos amissos lugeo: vestros autem, quos pluris aestimo, servatos omnes voluissem.
Tertium est quo sero regredior: quod Athenis fui. Quod jam pridem carissimae comiti promiseram, his diebus tandem perfeci. Sed de Athenis quid dicam? Quantum mutatae ab illis quas primum juvenis novi, erecto vix primo Parthenone! Hodie aeronavis percommode illuc te vexit, cum facinus tunc difficillimum et insolens esset nauticum iter ad Colchos! Hae ergo Athenae magna sunt urbs, continuis ad autocineta datis viis et ad fremitum multum et clangorem. Sed quam tranquilla subinde compita, in ipsis urbis penetralibus! Quam affabiles et non raro sapientes Hellenes! Quam dulcis denique archaeologicus (quem vocant) situs, sacrorum marmorum plenus inter oleas et chamaemela!
Nihil autem dulcius quam regredi, quam Ludovici, Pastricis, omnium vestrum litteras legere atque relegere. Ex illustribus enim viris, Socrate puta vel Sophocle, illa vetera saxa veneramur. Sed illorum excelsi animi, egregiae virtutes, non ex libris modo vetera narrantibus nota sunt omnibus: etiam nobis concessum est, vobis viventibus et quales vos, iisdem et dulcioribus ad vivum perfrui.
2 comentarios
Pastrix -
Vale, et perge nos delectare.
Ludvicus -
Vale.