Blogia
Thersites

Camenis desertus

Camenis desertus

Donec tempus aut Musae meliora non in me verba flabunt, non ideo hic scribere desinam, et quia lineas aliquot quotidianas apponere decrevi, et quia tempora potiora sperare pergo. Nescio cur, male est nunc mihi, saltem non satis bene ut negotia progrediantur tam cito quam velim. Sed jam expertus antea sum, non itinera mihi quidem paria semper esse, sed alio mense multas progredi parasangas, manere alio contingere nihilque profectus lucrique obtinere. Dum maneo igitur, ex imaginibus temporis praeteriti aliquam quaeram ut qui legitis monstrem, et cuius memoria quid solaminis capiam.

Hanc eligo quam Bruxellis sumpsi: caput in ea videtur Veneris (plus gothicae quam antiquae), Cupidinis consolatricis, quem apes vulneraverit. Photographema feci ad memoranda disticha:

Dum puer alveolo furatur mella Cupido
furanti digitum cuspide fixit apis.
Sic etiam nobis brevis et peritura voluptas
quam petimus tristi mixta dolore nocet.

Monita non semper tristia sunt et severa; Veneris facies et color in hac pictura dominans plus de voluptate quaerenda loquuntur quam de tristi doloris effugio. Carpe rosam (dicere videtur dea), etiamsi punctus eris est operae pretium. Valete

1 comentario

Ludovicus -

Ave, Thersita, frater mi carissime.

Nos omnes qui assidue diarium tuum legere solemus, speramus te valere et mox surrecturum.