Bicyclops

Oscam dum autocineto peterem, ex radiophonio vox quaedam audientes incitabat, sicut solitum est, ut historiolas privatas publice narrarent; tunc enim haec erat vox:  'Quomodo birota didiceritis uti narrate, quaesumus!'  Quae verba subito ad patrem traxerunt mentem: is enim constituit per dies aliquot, multis conaminibus, birotae in usu me instruere.  Tunc pauperiorem vitam agebamus 'classes mediae', unaque tantum birota erat domi: et una birota (magna, earum quas Hollandicas vocant) liberis quinque.  Cum filio ergo et birota exit amans pater ad agros: usum docet, parvum exemplar ostendit eundi birota.  Discipulus autem durus eram: titubo, cado.  Nihil refert, ait pater.  Denuo brevis explanatio, breve theorema.  Iterum casus.  O quam inhabilis datus filius!, cogitavisset magister.  Cum nihil mihi ipsi fiderem, diffidens quin arrectam possem ferre birotam, quotiens in machinam conscendere temptabam ad terram ibam.  Haec uno, altero die.  Nihil miser magister ex me proficere valuit.

Birotam ducere tandem didici.  Modo autem discendi stupui, et millies rem meditatus sum: quia ad usum birotae duxerunt me pessima vitia, pervicacia scilicet et invidia.

Ante domum enim sedebam meditabundus, birotam ad murum adplicatam contemplans, ecce puella venit ad machinam sumendam.  Sed eam puellam (cuius nomen oblivione tegitur), eam puellam oderam.  Cur?  Unum fortasse quia puella esset.  Nonne pueros tunc semper docebant esse puellas genus valde periculosum et turpe?  Quanam de causa puellam odisse potest puer novem annos natus?  Etiam hoc oblitus sum.  Hoc tantum scio, quod 'Birotam hanc ne quidem tangas' puellae praedixi.  'Cur?  Birota tibi non est!'  'Immo mihi birota est!'  'Minime (ait puella): birota sorori tuae est'.  'Contra, et sorori et mea!'  'Quid ais, si tu birotam ducere nescis!'  Haec verba in mediam meam superbiam colliserunt.  Surrexi, birotam sumpsi, conscendi, profectus sum primo meo birotario itinere.  Stupore confectus abibam.  Fortunatus ad sinistram convertere potui et ad terram cum tandem cecidi longe a conspectu jam eram puellae illius: boni patris theoremata numquam ad birotae detinendae lectionem advenerunt.  Dehinc birotam ducere potui.

Scientiam non solum viam virtutum peragrare, sed etiam, unam interdum, vitiorum et pravitatis animorum, ex illo die bene notum habeo.  Magistris interdum pueros non egere tunc etiam didici.