De docendo Latino

Aliquot jam menses operam huic ephemeridi danti voluptas haud minuitur et facultas augetur scribendi: quod vos lectores vel lectrices fortasse percipere non potueritis, commentariis scilicet nec lucidioribus nec lectu facilioribus factis, sed mihi quidem ocius et solutius scribenti satis superque liquet.

Ceterum, gratus hic labor plurima officio meo commoda contulit.  Quae omnia, num esse quidem possent sine interreti hac qua nunc fruimur?  Per rete enim non modo bibliotheca nostra pluries multiplicata est, scriptis antiquis medioevalibus recentioribus ditata, non modo facultas nobis datur colloquendi cum aliis orbis universi per aliquot greges qui ad Latinum colendum extant: haec enim jam penes nos erat, etsi difficilius, ante rete; at quid de facultate actarum Latinarum quotidie legendarum?  Quid de his diariis, quasi quotidianis sermonibus per orbem ab amicis actis ad amicos?  Unum quod tam pauca sint deploro, et (de meo loquor) paupera: si pro sex, pro decem, forent centum, mille, quae inter sapientissimorum doctorum, spes Latinitatis augendae magna oreretur.  Quot equidem, alias ephemerides in rete legens, quotidie disco!  Num progredi potis est in lingua ulla, nisi ea quotidie utendo?

De officio, in dies magis ratus sum errare magistros qui Latinum tanquam linguam 'mortuam' modo docemus.  Paucis quod expertus sim narrem, si alicui prodesse possit.  Semper cum discipulis aliquot sententiis Latinis usus sum, simplicioribus certe pro captu illorum meoque: 'lege', 'perge lectionem', 'attendite' cetera; omnes paria, opinor.  Paulatim methodum activiorem feci, narratiunculas scribens aptis cuique gradui molimentis (cui magni momenti fuerunt methodi Graecae velut Reading Greek vel Athenaze, et imprimis egregia illa Lingua Latina per se illustrata professoris Oerberg), et tribus annis abhinc conor firmare studentium potestatem loquendi, haud aliter quam in linguis 'vivis'.  In hoc puncto nunc sum ut cogitem: nonne extremus passus est nobis dandus, et Latino hodierno vel Neolatino in aulam introducere?

Aliqui vestrum, opinor, consilium mirabimini.  Nolite mirari: est adhuc consilium, non decretum.  Ad id autem quomodo perveni?  Hac potissima causa vel ratione: quod activa methodo uti, quod activiorem eam facere, quod, postremo, ex discipulis plus ut loquantur exigere, nihil offecit scientiae, haud dempsit quod omnes sciendum putamus, litteras scilicet classicas, et (quod fortasse plus professoribus verendum) nihil detrimenti puerorum probationes ceperunt.  De quo magis magisque certior fio idem in Neolatino accidere posse.  Quomodo puer qui tibiam ludere didicit non peius, immo melius Amadeum Mozart intellexit, eadem ratione Catullum vel Caesarem non minus sed plus forsitan ament qui de autocinetis vel de bello irakiano Latino loqui valeant.

Hodie satis.  Valete, si qui docentes ibi estis.  Valete quoque, et ignoscite mihi, si quibus haec legentibus taedium attuli.