Lusus milenarius

Heri cum nihil scripsissem, domo excitus ab inexpectato sed grato hospite (ex discipulo nunc magistro facto), nocte fessus legebam dialogum 'Octavium' inscriptum ab auctore Minucio Felici, christiano saeculi II (quoad scitur, idque rarissimum).  Librum vili obtinueram pretio proximo anno, ex itinere regrediens in Morinos (quod Mogontiacum usque Augustamque Treverorum nos duxit), dum spatiabamur per Augustodunum apud montem Bibracte, ubi scilicet retenti sumus ego puellaque a celebri et pulchro templo cathedrali.

Multo mane expergefactus lectionem perrexeram cum locum invenio perjucundum, ubi Felix descriptionem optimam temptaverat lusus cuiusdam quo (et hoc praecipue maximum mihi attulit voluptatis) pluries ipse luseram, idem ac tu, ratus sum, lector incognitus.  Quo melius dijudicare possis, en locus ille:

"Is lusus est testam teretem jactatione fluctuum levigatam legere de litore, eam testam plano situ digitis comprehensam inclinem ipsum atque humilem quantum potest super undas inrotare, ut illud jaculum vel dorsum maris raderet enataret, dum leni impetu labitur, vel summis fluctibus tonsis emicaret emergeret, dum assiduo saltu sublevatur.  Is se in pueris victorem ferebat cuius testa et procurreret longius et frequentius exsiliret."

Nonne jucundum?  Hunc lusum inter alios nunc memini valde placuisse ei Ameliae de qua Franciscus Veber cinematographus pelliculam fecit non minus, mea sententia, jucundam.

Curate ut valeatis