Decimum jam diem

Decimus jam est dies ex illo quo ephemeridem hanc scribere coepi.  Me ipse congratulor: illo enim die dubitabam quin pergere possem hunc scribendi laborem.  Certe labor est, praesertim cum unoquoque die aliquid novi scripturo sit inveniendum.  Sed labores, in mores conversi, multo leviores fiunt.

Equidem temptabo ut hic labor fiat denique mos gratus, quo modo facilius erit lectorum absentiam sustinere.  Quia, etsi scribere decrevi amore tantum ad linguam latinam, quae mater fere omnium in Europa sermonum est, levior certe labor fieret si lector quidam vel lectrix quaedam verba quaelibet ad nos mitteret. Tunc sciemus solos nos non esse in amore, atque dialogus facilior res erit (cum themata facilius plures invenerint) et multo jucundior (cum plures simus ad cogitandum, ad explanandum, ad ridendum collaborantes).

Ergo vos, amici qui haec legitis, si modo estis, ad aliquid scribendum in hac ephemeride hortor, optime si latinum, si minus latinum, etiam optime, quia potissimum scriptoribus est fideles lectores habere.

Valete.