Liesa

Splendidissimo saturni die imbrium expertes regionem praepyrenaicam peragravimus, ambulationem incipientes ex hoc parvo vico quem imago mostrat, et usque ad templum romanicum pervenientes Sancti Michaelis Faucium vel de Foces (quod exstructum ferunt anno 1249 et caput fuisse celebris monasterii ordinis Hospitalis); pedes deinde ad Ibiecam contulerunt nos et, reditu quasi peracto, Liesam spectavimus ex sacello Sanctae Mariae (eiusdem saeculi atque templum Michaelis), ex quo imago capta est.

Non dies, non sol, non vicorum atque montium viridis pulchritudo magis juvit quam filiae cogitata sodalitas.  Sex vel octo chiliometra percurrimus soli (ne unus quidem homo est obvius factus, nisi Ibiecae muliercula ex fenestra semiaperta nos occulte cernens, quae resalutavit postquam salvere jussissemus); soli, beatissime, quasi contubernales spatiati sumus sermonem trahentes placidum, jucundum, fidum.

Quid ultra est optandum?