Pensum epistolare

Filia carissima: dies hos, qui jam abesse incipiunt, beatissimos aestimo.  Quam dulces horas una fuimus!  Nunc maledicere desino hos duos annos, quos domo afuisti, cum tam acrem fecerint hanc voluptatem hic te videndi, hic tecum colloquendi.

Denuo tibi jentaculum parare!  Iterum tecum notas vias percurrere sub hoc splendido, semper novo, sole autumnali!  Caram denique puellam iterum indulgere!

Sed non, jam tu puella non es.  Id tam alacres micantesque fecit has horas.  Nonne censes alterum alterius sententias atque consilia melius nunc intellexisse, immo sicut numquam antea?  Fuit quasi ebrietas.

Haec verba ad te mitto pro penso epistolari.  Tibi gratias agere volebam.  Optime valere te, cara filia, toto corde jubeo.