Academica

De photogrammatibus morem facile gero cuilibet: sunt nobis eorum centum, mille, multa milia quae collocare hic possemus sine molestia.  Sed loqui de academicis...  A, hoc antiquius est.  Non, ’antiquius’ non est idoneum verbum; nam quidquid agamus maximi momenti est, vel pontem struas vel papyrum flectas.  Non antiquior ergo, sed severior materia est, hoc volui dicere: verum enimvero, cum officium nostrum sit docere, tardior jucunditas advenire solet dum de docendo cogitamus.  Et, si tristiores, quorsum hae paginae?  Quid praestant nugae, sine mica risus atque malitiae?

Nam fateor me minime faceta illa aestimare, quae quibusdam voluptati est persequi et coacervare, etiam in lucem edere sub jucundis nominibus, vel ’Anthologia insipientium’ vel ’Fasciculus insaniarum’.

Est autem aliquando, inter flores, quidam tam dulci aromate ut impotens in risum erumpamus.  Quis non recordaretur illud portentum, Hannibalem fuisse ducem cartilaginosum?

(In imagine Mare parvum vel ’Morbihan’, dulcissimum litus.)