Escribidor

Vesperi laborem breviter mitto, malum esurus, et televisorio orationem audio atque specto qua Marius Vargas Llosa praemium accipit Nobel litteris decretum.  Ecce Thersita oppido suo malum comedentem, dum Holmiae apud Suecis scriptor peruvianus ardentibus verbis longam artem aetatemque respicere conatur...  Quale saeculum!  Iterum stupore afficior, non aliter atque novem annis, cum alter ales letalis ad geminam turrem coram nobis adlideret.  Hodie malum, tunc prandium meridianum sumenti casu contigit televisificam machinam spectare.

Vargas Llosa non maxime placebat; multo plus hodie; symbola, quas saepe in actis diurnis edere solet, ecce ex ejus scriptis quae summa voluptate lego.

Olim partes dexteras agere illum putabam (multi adhuc putant), nunc in dubio istud habeo: quia ipse ad dexteras labor?  Potest.

Homo nunc placet, oratio hodierna placuit.  Vir elegans, vox angebatur de uxore loquenti, quae (inquit) etiam ipsum laudaret cum se castigaret:  "Mari, quod unum recte facis scribere est!"

Malum, ultimum horti Joachini, etiam optimum erat.