Dicitur dives esse

Anglicam non calleo linguam, sed adeo sumus illa circumfusi ut difficile refugere possit cupiditas vel minima sciendi.  Mihi quidem aenigma quoddam vexabat, quod nuper solutum duco.

Multos abhinc annos quaedam anglica profestrix, cum de grammaticis rebus colloqueremur, certiorem me fecit figuram esse quandam anglico sermoni latinae syntactice simillimam, ei scilicet quam ’nominativi cum infinitivo’ appellant britanni, has proponens sententias velut eadem ferme praeditas significatione:  ’it is said that he is rich’ (quasi ’dicitur eum divitem esse’) et ’he is said to be rich’ (quasi ’dicitur dives esse’).  Quod perutile aestimavi, nam, cum discipuli nostri saeculi anglicas plerumque discant loquelas (pueri nos francogallicis tantum studebamus), non absonum visum est illa anglica proponere exemplaria discipulis comparanda tempore opportuno.

Ita nonnullos feceram annos, cum repente (quare nescio, sed notiones interdum apparere videntur sine causa et praeter occasionem) aperte reor illi figurae syntacticae originem esse latinam potuisse, ipsam figuram esse inquilinam tantum anglico sermoni.  Ex puncto quo venit hic cogitatus in mentem e sapientioribus inquirere coepi de origine et historia typi syntactici illius (nominativi scilicet cum infinitivo) in gratiosae majestatis sermone.  Brevi, nemo valuit ne minimum quidem dicere, siquidem cathedrarii nonnulli anglicae linguae interrogati fuerant a me ex universitate studiorum, itemque aliquot interpretes experti nec non sapientes ulli linguae nostrae per litteras et per rete.  Nemo, ad hunc mensem usque junium, quo discipula Maria nodum exsolvit.