Jam jam futurus

Domi per aliquot dies mecum est filia major, cupida, ita inquit, olorum paterni finis et ciborum manu patris confectorum.  Quid prandii mavis, filiola mea cara: num cynarae, num asparagi, temporis fructus?  ’Omnia!’, statim respondit.  Mmm.  Quid ultra petendum coquo?

Vix coquus factus, agricola fieri cogor.  Nam, dum rusticis spatiamur viis, Joachinus, suum pulcherrimum monstrans hortum (plantulis lycopersici plenum, et lactucis, et caulibus), coquo comis alloquitur:  ’Illum horti angulum, si cordi est, tibi relinquo.  Nonne cupis tuos lycopersicos ipse colere?  Nonne placebit fabas tenellas colligere, inemptas evellere caepas?’

Summa delenimenta!  Vae mi, Thersita, tu qui jam omnia egisti (praeter taxista vel auriga currus conducti), rusticusne nunc fies?

Coquus rusticus et coqui rustici filia (una cum duabus bonis puellis) profecti cras sumus, ad castellanos zephyros!  Valete!