Out of the night

Nuper librum legeram de quo notitiam amicis dare volo, nam lectio funditus me commovit. Praefari debeo me cupidum esse lectorem memoriarum commentariorumque, adeo ut milies praeferam (ut exemplo utar quolibet) vitam a Benvenuto Cellini gloriosissime atque mendaciter conscriptam, alteri cuique fabulae quamvis perpolitae et verissime de illo saeculo compositae tribus quattuorve post.

Hoc de quo loquor opus tam plenum casuum diversorum est ac stupendorum ut non unam sed centum fabulas ex illo commode lucrari possemus. Etiam haec fabula, quae fabula non est, illos viginti amplectitur annos, inter 1918 et 1938, quibus de summa saeculi praeteriti decretum est totius. Et eam scripsit homo, id est vitam suam aperuit, quem fere contriverunt duae illae maximae saeculi machinae politicae, id est factiones germanica hitleriana et russica stalinista. Vir noster utriusque pars fuit, nam et pro Komintern et pro Gestapo coactus est agere, vel agere voluit, vel agere aliquando finxit.

Nomen auctoris fuit Ernst Krebs, sed magis notus fuit sub quo nomine librum edidit Jan Valtin. Titulus anglicus supra legitur (in hispanicum mutatus est in ’La noche quedó atrás’ vel ’Nox praeterita est’). Ex quo, quattuordecim annos natus, inter juvenes spartacistas appellatos contra imperatorem rebellaverit (eo tumultu quem nationalistae proditionem patriae appellarent), usque ad illud quo effugerit carcerem Gestapo, ne punctu quidem temporis lectio quiescit. Valtin pennam movet celeriter, viros mulieresque pingit agilibus opportunisque delineamentis.

Longior fio. Tacebam quod maxime me conmovit. Videor me ipsum illum novisse hominem. Novi, novi enim homines instar illius, duros, factioni fidelissimos, ad pugnam paratos etiam cum jam pridem inutilis esset pugna, etiam cum pugnae eos taederet, etiam cum eos taederet nonnullorum commilitonum. Sicut in Cellini vita, omnia in hujus vita veritatem redolent, ipse verissimus est.