Hortus

Quae loca, quae solitudines, quam acris splendor in frigido aere, quae vis in nuda saxa!  Aviae sunt in Aragonia regiones adeo rudi forma, tam fera suavitate ut nec verbis nec imaginibus facile sit exprimere barbarum, silvestrem illarum leporem.  Cur tam alte ab illis capior?  Estne quod vacua, quod inculta sunt?  Miserum esset, si voluptas inde tantum abstrahi posset quod homo abest.  Homo insuper his locis non est absens: est tantum rarus.  Hac illac opera ejus contemplari licet, ardua plerumque conamina ut vitalis sit, ut sospes exeat hoc sub immani, hostili caelo.

Qui in imagine sunt horti fuerunt olim holitorii, ubi quae nunc ruinae extant vicus fuere.  Sol splendebat hodie et, cum aer immobilis esset, apricantibus calorem facile augeret corporibus.  Sed herbas vide meridie pruina candidatas.  Ubi sunt qui casas texerunt, qui betas alebant hoc rivo?  Absunt.