Turris Magdalenae

Alia gemma urbis caesaraugustanae: templum et turris Mariae Magdalenae. Turris est opus mudexar quod vocant, id est, artificio ab islamica Hispania tradito, quamvis ab artificibus cujuslibet religionis, et a dominis imperato christianis. Saeculi (encyclopaediam quaero) XIII circa. Sic interdiu videtur: longa, elegans arcubus mixtilineis et lateribus vitreatis viridibus candidisque. Sole autem occidenti...

Multis annis Caesaraugustam regrediebar ex vico ultra Hiberum (quem arabico vocabulo dicitur ’Rabal’): transeundus erat mihi pons ’romanus’. Hoc anni tempus erat, frigidissimum. Et urbs alia erat: nigrior, tristior. Totus pallio involutus, ne gelido perirem vento qui per medium flat flumen, pontem jam jam ingresurus eram, cum oculos sustuli atque miraculum vidi: sol, ad dextram manum, rubra videbatur sphaera ignifera; procul atrae praecidebantur oppidi aedes, insulaeque turresque, contra caelum sanguineo colore. Sed earum una, una non nigro apparebat colore, sed aurea refulgebat: turris Magdalenae non ex luto atque aqua, sed igni erat facta. Aurum erat.

Deinde, quoties eam praetereo (id non tam saepe accidit quam vellem) hanc domesticam imaginem memini fictam esse: equidem bene novi qualis sit vera imago turris Magdalenae. Ego novi, ex illa nocte.