Requiescat in pace

Asina Franciscae mortua est. Nuper certior sum factus. Cholicam aiunt passionem.

Miserum animal! Male fuerunt illi horae extremae, magnos passa est dolores.

Nemo, insuper, perorabit illi memoriamque extollet fidelissimae Franciscae comitis. Nam si sacerdotibus, qui humanam circa mortem agitantur, in animalia eadem esset pietas atque in humanos, verba solita non hac omitterent hora: ’Asinam egregiam perdidimus. Re vera perdidimus? Minime! Nam asina mortua non est! Vivit enim in Deo, et vivet in aeternum. Mecum ergo laetamini, fideles...’, cetera nosti. Non, asinae nemo funebrem orationem pronuntiabit.

Saltem non tremet illa die, nihil ingemiscet tanquam rea, culpâ non rubebit vultus ejus, nunquam maledicta confutabitur. Hoc commodum est asinis, lactucis, piscibus. Tu solus, homo periture, contineberis in libro scripto, in quo totum continetur (praeter pisces, lactucas, asinas), et judicaberis a rege tremendae majestatis: ’Veni, homuncule: utrum fecisti annon, quod jussissent episcopi?’

A, felix asina!

Hoc est latus templi cathedralis caesaraugustani. Hic murus est externus capellae quam construi jussisset Lupus Ferdinandi de Luna saeculo XIV. Artem islamicam sapit, nonne? Etenim illa est quae mudexar appellari solet. Valete.