Lector
Secundo julio die Lectorem casu conveni. Non, non lectorem quemlibet, eorum qui, multi vel pauci, oculis has nugas interdum translegitis, de me semper merentissimi (saltem ego vos semper amabo atque gratissimus ero). Non. Lector hic non modo quotidie legit, immo perscrutatus est. Legit, indagavit. Blogum ille multo me melius cognovit. Norat etiam me, personam, inquam, meam, atque hominem qui trans personam pellucet. Quocirca invicem in via potuimus agnosci. Sedemus, ante cerevisiam colloquimur.
Sciebat Lector me aliquando de se scripsisse: quam multa intellexisset patebat. Equidem hoc nesciebam: Lectorem non legere modo, sed etiam alterius commodo has nugas interpretari solitum. Lector igitur et Interpres. Quid ultra ambiendum gloriae?
Cum aliquem conjiciam hoc solitum esse legere ultra quos per commentarios noverim, hoc saepe, obiter dicam, in cogitationibus est meis, has nugas legentes multos, ex vobis qui, nobis notos vel penitus ignotos, hoc oneris tulistis, in verba, in sententias, in sensus ita incubuisse ut, quamquam oculis benivolentissimis, nonnulla vos vitia invenisse necesse est vel menda, fortasse pluries repetita (hoc in timore habeo). Et miror tanta fuisse lectores vel pudicitia vel invidia ut nemo (ne Nemo quidem ille qui kentuckianas navigat oras, a Sirenibus nempe delectatus Fruticis et Obamae) onus has paginas castigandi sibi assumpserit.
Plura de Lectore et lectura garrire machinabar, sed avocor. Valedico in praesentia, quattuor, credo, vel quinque dies. Valete ergo valentissime, Lector etiam et Lectoris lector vel Interpretis. Aliam Atheniensem imaginem, ne desit oculis laetitia, vobis apponam: pavimentum est quod pulchrum visum est in colle Nympharum vel Philopappi. Valete.
1 comentario
Nemo -