Hirundo
Aliquid insolitum tribus abhinc minutis accidit. Legebam jacens, ut soleo, in lecto sub tegulis posito, aperta fenestra qua aura tepida in conclave intrabat, cum alarum agitatio et fremitu pinnarum lectionem interpellat. Passer erat errore, sicut initio credideram, in humanum conclave ingressus ut confestim exiret.
Perspicilla tollens librum posueram, sursum oculis intuens, cum denuo palpitatio, iterum passer ingrediens.
Ne digitus quidem movendus fuit mihi: hirundinem dilucide videbam, quattuor a me pedibus, quae nunc in clavo, ex multis ad tigna affixis (hoc conclave, sub prioribus possessoribus, ad siccandas lucanicas ceteraque farcimina adhibebatur), secura subsidit. Attonitus contemplavi, eo magis quod hirundines raro in hoc vico videri solent, apodibus tantum atque avionibus celebri.
Hirundo usquequaque primo circumspexit per aliquot minuta, electricis huc illuc capitis motibus; cum satis explorata omnia ei fuere, alas tergere incipit minutissima diligentia. Inmovilis omnis praeter oculos, partem avis quamque voluptate summa examinare potui: minimum et acutum rostrum, rubram gurgitis maculam, delicatas et palpitantes alas, acutissimas et praelongas caudae acus.
Lavatio producebatur. Mirum silentio foras factum est: caelum obscuratum micare coepit; intellexi procellam advenire. Nihilominus avis purgationem pergebat. At cum primi guttarum ictus ficus folia pulsantium auditi sunt, motus omnes compressit animal, vultus in fenestram vertens: per breve tempus, et illa hirundo et ipse ad idem attenti eramus: hacne re credatis veterem hunc Thersitam commotum fuisse?
Etiam miraculum ultimum remanebat. Nona enim hora jam appropinquante surgendum erat mihi, ad cenam cum amicis invitato sicut martis quoque die. Manere maluissem, hirundinem illam mansuetam contemplans, sed abeundum erat. Tandem surrexi et ad ostium usque ambulavi, avem ratus abituram. Sed cum caput in ostium converti, avis in clavo manebat, quieta atque tranquilla.
Paulum postea denuo subii, perspicilla in lecto relicta quaerens. Ne tunc quidem hirundo se immutavit.
Nunc e cena regressus, in clavo est hirundo. Sub eodem tecto hac nocte dormiemus. Valete.
3 comentarios
Thersites -
Etiam tua verba, Sandra doctissima, gaudio mihi sunt. Juvenis fiamus (de me tantum loquor) et speremus, ut ais, nova et perpulchra!
Sandra Ramos -
Vale plurime
Didacus -