Consilia patris

Ex Martha Pannonica consilia accipio paterna; ut bene intelligatis, non illius amicae ad me derecta, sed a primo Hungariae rege, Stephano, ad filium Emericum. Stephanus, nisi encyclopaediae mentiuntur, christianos fieri voluit hungaricos, circa millesimum annum nostri computi. Tunc islamicus orbis vigebat per orientales regionibus; in Hispania contra regnum andaluse dilaniabatur. Qualis micabat in Hungaria fortuna? Nescio. Sed Stephanus (quem scilicet pappa sanctum cito cecinit) tres quattuorve paginas consiliorum ad filium conscripsit, dubius fortasse sensus filii communis. Hoc maxime patet ex septimo eorum praeceptorum, 'de magnitudine consilii':

'Quando vero consiliis inest utilitas, nam a stultis et arrogantibus ac mediocribus, ut mihi videtur, non valent componi viris, sed a majoribus et melioribus, superioribusque ac honestissimis senioribus exprimi debent et poliri. Idcirco, mihi fili!, cum juvenibus et minus sapientibus noli consiliari, aut de illis consilium quaerere, sed a senioribus, quibus illud negotium propter aetatem et sapientiam sit aptum. Nam consilia regum in praecordiis sapientum debent claudi, non ventositate stultorum propagari.'

'Si enim gradieris cum sapientibus, sapiens efficieris; si versaris cum stultis, sociaberis illis, fatente Spiritu Sancto per Salamonem: Qui cum sapientibus graditur, sapientum erit amicus, nec stultorum erit similis. Et David psallit: Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris, et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris'.

Nescio, sed mihi non plurimum filio fisus Sanctus Stephanus videtur.

Gratias tibi pro documento, cara Martha!