Veteres libri II

Libros saeculi XVI fere pulcherrimos existimo. O saeculum beatum, quo homines vel triginta, quadraginta annos impendebant editioni uni!

Etsi magis potio quam vas mihi placuit, aliquando in amorem quorumdam librorum cecidisse et arsisse fateor. Amor plerumque sine spe. Bibliothecam universitariam Caesaraugustae nescio quis mente captus, abhinc jam multis annis, in cryptis locavit veteris Facultatis Medicinae, apud flumen Orbam sitam (Orba in Hiberum Caesaraugusta transita influit): fluvialibus tunc umoribus libri pessum ire dicebantur. Librarius eo tempore per illa subterranea me duxit: libri mihi uni fuerunt mane totum. Quendam adhuc hodie desidero: in folio erat, blando corio revestitus cum armis marchionis cuiusdam (memoria non teneo), solidis nerviis, ditissimis typis aureis; sed intus, quam elegantes litterae, quam exquisita dispositio, quae forma, qui colores! Nam duobus coloribus textus legebatur, et optimo atramento et rubro formoso. Adagia erant Erasmi Roterodami.

Ille liber non erat venalis. Nec si veniret comparare potuissem. Parumper avarus sum, nec expendere placet magnam pecuniam. Semel tantum dubitavi: Matriti enim versus Georgii Buchanam inveni, in parvula, lepidissima editione Conimbrigensi. Non vili veniebat. Sed tam pulchum erat opus! Sed Buchanam tunc non noveram. Amisi denique, quamquam per multos annos me paenituit. Plura postea de Buchanam novi, vitam legi Mariae Stuardi a Stephano Zweig exarata, sepulcrum etiam poetae adivi Edinburgi in necropoli Grayfriars. Si melius Buchanam tunc cognovissem, librum, credo, emissem. Hodie adhuc paenitet. Buchanam Burdigalae fuit, Michaelis Montaigne (sic aiunt) magister; etiam Conimbrigae docuit.