Magia sympathica
Philosopha quaedam de magia sympathica inter Afros aborigines nos docet. Nihil quod in Frazerii 'Ramo Aureo' non legi possit, sed corona ridet ingenua placita. Nimis vero facile ridemus aboriginum vel antiquorum ignorantiam, cum eandem vel majorem non longe ab aedibus nostris inveniri accidat, etiam, transito limine, ipso in cubiculo. Semper et antiqui et tribus australes nobis stultiores sunt. Quod quam scite et 'scientifice' demonstratur abunde explicavit Stephanus J. Gould in opere quod commendare amicis nunquam fatiger, 'De falsa hominis mensura', et sapientia alta et multo corde scriptum opus, quo venerandum Scientiae signum vertitur ut non modo splendentem vultum, sed etiam dorsum eius paululum sordidum cum ceteris posterioribus partibus contemplari possimus.
Sed dum de magia audiebam venit in mentem locus quidam Francisci Quevedi, Hispani auctoris, quem locum legens primum attonitus intellexi credulitatem et ignorantiam opinione copiosiorem nobis inesse. Quevedum enim semper praetuleram scriptorem et doctum et ingeniosum, cum sub oculis habui ipsius epistulam Anduxarae exaratam mense februario MDCXXIV (ante horam quaesivi) in qua marchioni Velatae narrat Quevedus, multo sale et leporibus plurimis de more, iter Andalusense regis Philippi IV. En locus qui me percussit: "Regia Majestas magnam fortitudinem praebuit, ceteros trahens minime veritus pessimas omnium procellas: magnorum auguria sunt, et regis robur omnibus nationibus timendum imminet..." Quid? Hispanica regna pendent ex alacritate et animo unius hominis, et regnandi obliti et solis libidinibus intenti memorisque? Ita Quevedo videbatur: repente sales et facetiae cessarunt, et vacua veneratio sententiam dictat superstitionis et absurdi plenam. Auctor plures quadraginta annos natus erat, et doctus, et callidus, et publica negotia expertus.
Illo fere tempore nescio in quo libro legeram de imperio Sinensi (vel Japonico?): monarchae illi officium maximum erat quotidie nonnullas horas sedere inmobili, optandam scilicet pacem et quietem imperio suo paranti. Illius comites et domestici simillimi visi sunt huius, equidem ratus ad ignorantiam perspiciendam longius abesse, o paradoxon, oportere.
1 comentario
Ludovicus -
Vale.