Los Aines

Heri quattuor vel quinque amici spatiatum ad parvum adimus vicum cui nomen Grisel. Non longe a moeniis abyssus est eo mirabilior quod viator eum offendit imparatus in medio agro et aequissimo et olearum sparso: per agrum ambulanti sola dumeta nonnulla nuntiant illum giganteum puteum appariturum, cui diametros circa decem vel quindecim passus longus est, fundus autem jacet ad viginti.

Memini diei quo primum ad puteum 'los Aines' (sic enim vocatur) me duxerunt: sub aestivo ardore sitientis aestatis repente in alium orbem transportatus videbaris, umidum, umbrosum, frigidulum; putei per parietes hederae arrepunt, fundum autem opperiunt viridium herbarum stragula luxuriosa. Nullus sonitus, praeter crystallinum carmen aquae subter perpetue stillantis, atque bombum insectorum sub sole volitantium tanquam irrequietae stellulae aureae.

Dissoluta pluviis calce terra corruit, aiunt geologi scientes. Vox autem popularis trivialem fabulam narrat, scilicet piam, a quodam Tridentino mystagogo inventam: virgo enim poenas sumpsisset de quodam judaeo vel mauro qui solis die contra ecclesiastica praecepta laboraret (o virgo pia!, o lenis poena!). Puteus los Aines elegantiorem fabulam meretur.