Docere et plorare

Commotus scribo quod Pastrix amicus expressis verbis iterat in ephemeride sua sententiam parum mitem de docendo in Hispania quam nuper in mea edidi.  Talia cum dicebam, nullos adhuc commentarios in hoc blogio legeram, ideoque clandestina fere verba videbar scripsisse.  Contra Pastricis ephemeris a multis et doctis legitur quotidie, qua de causa deprehensus nunc videor in foro puer qui facinus in cubiculo tantum patrare putabat.

Minime autem me paenitet clamoris illius, quem aptissimum arbitror esse pro brevitate ad statum exprimendum educationis nostrae, praesertim quam secundariam vocant; sed nunc oportere sentio et latius explicare et patentius demonstrare.  Possum, opinor (si fateri licet sine petulantia), at in hac ephemeride?  Quam gravem, doctrinalem, tristiorem quam jucundiorem nolebam.

Illud certe et conscius et ultro proclamavi, docere esse in Hispania magnam merdam, idemque iisdem verbis quandolibet dicerem ante quemlibet quovis sermone.  (Utinam parentes, cives, aliquem verba talia movere valerent!  Quod non accidet: hoc pessimum est.)  Aliquando ergo, sed raro, dicam de educando.  Nunc breviter de duobus rebus excusare mihi liceat.

Primum, sententia illa non dicta est de linguis classicis vel humanitatibus tantum, sed de statu educationis omni.  Latinum vel Graecum si radicitus evellerentur ex Hispanica disciplina dolebo certe, sed non eam in multo pejus existimabo cecidisse.  (Hoc boni rebus est: tales se habent ut difficillime deturpari possint.)  Non ergo pro domo mea in hac re loquor.  Hoc fuit praecipuum et paene unicum argumentum fautoribus reformationis, vigesimum jam ferme annum, contra qui refellebamus eorum mirabilia prophetaeque nunc exsistimus (hoc vere piget) cladis praesentis.

Etiam illud proclamare cupio, minime laudatorem esse me temporis acti, nec adeo caecum ut videre non queam quot et quanta meliora sunt hodie quam numquam antea fuere.  Omnis fere pubes in scholam ingreditur, hoc bonum est, primumque Hispania consecuta est.  Musices professores scholae sunt, qui numquam fuerunt.  Optimos omnium temporum habemus hodie magistros ad corpus exercendum.  Sed, ea bona ut adipiscerentur, necesse fuit optima conculcare quae tunc erant, nunc omnino absunt?  Nequaquam: at vicit stultitia.

Nunc de hoc satis.  Valete in crastinum qui patienter legistis.