Pergam

Brevis ero, cum fessus Caesaraugusta redierim (urbs me defatigat quantum Pastricem rus): commentarium lego generosum generosi Pastricis et aliquid gravat stilum meum: timor, opinor, me praebendi minorem quam exspectatur.  Cum haec nemo legisset, me saltem sciente, levis scribebam, laeta ignorantia lectorum, si qui forent.  Hodie Nemo me legit, qui nexus huc posuit in ephemeride sua, legit me Pastrix, legunt me denique si non multi, magni (etiam Maximi).  Cur semper tantopere cupio omnibus placere?  Memoria forsan plagarum crudelis Ulixi?  Agedum, non omnibus placebo, sed viribus renatis scribam quotidie: plus enim vigoris ex amicitia carpam quam timoris.

Filia exspectat me: vult ut ambo pelliculam simul videamus.

Sed prius quam haec verba mittam, gratias agere toto corde volo Reginae nostrae, Reginae scilicet Noctis, cuius amabilem commentarium heri non legi.  Haec accipe basia mea, optima amica.  Quam laetus per vos fio!  Valete, valetote semper!