Saxifraga longifolia

 

Sex jam mensibus in hac pagina nihil scribo.  Et, quod maxime miror, minime erubesco.  O senium beatum, quod tot curas amittere cogis, una cum vigore et verborum fluentia!

Sed cur taces, homo nequam, quando tantum placet tibi garrire?

Nescio.  Sed subito in mentem venit multum olim displicuisse, huc redituro, imaginem suspendere non potuisse.  Denuo conor.

Mensis maius proximus nimius fuit, pluviosus praeter modum.  Si causa fuerunt imbres, vel si minus, saxifragae quas hac regione "coronas regis" appellant (botanistae autem Saxifragas longifolias) repente floruerunt unanimes ramosissima illa florum scatebra, candidissima quam per photographiam monstrare volebam.  Passim per montes Pyrenaeos laetabamur insecta atque viatores.

Herba haec paulatim crescit in annos sine flore ullo.  Semel in vita floruit, sed splendide, videtur certe, ut statim moriatur, seminibus freta quae saxeas rimas nascitura adipiscantur.