Aporia
Celeriter consenescere nos hoc maxime compertum habemus, quod rariora in dies sint quae quotidie perficere possimus. Avolant horae nobis imprudentibus. Saepius et fusius hic scribere vellemus, sed hora haec deprehensit nos fessos, inanes, lecti blandi blandaeque lectionis cupidissimos.
Utrum plura olim valebamus agere, an plura agere videbamur tantum, penitiusque a nobismet falsi sumus?
Hoc denique liquet, haec subsiciva quamvis cara pensa senescere oblivione.
Melancholicus fierem, si melancholica esset nostra valetudo. Nam dicax Thersites tacere luget, at non nimis luget.
Additur etiam quod magis atque magis in dies videor eadem atque trita scribere. (Hoc re vera nescio: oportebat relegere; at se relegere ipsum maxime taedet!)
Quoquomodo sit, dicam aliquid quod mentem hos dies occupavit. Nam mendax mentiri se aestimat, cum mentitur, nonne? At, si longius vestigabimur, nonne in hoc ipso, quod mentitus sit, vera dixit? Mendacium nonne est veritas mendacis? Nonne tanto veracior fuit mendax quanto plus fallere conatus est?
Gratiae habendae sunt lassitudini, qua Thersites hoc puncti tacet.
1 comentario
Nemo Oudeis -