Cathedra lectionis

Ubi locorum legis?  Fateor mihi tam ardentem interdum legendi esse cupidinem ut etiam via ambulans legam vel inter agros spatians.  Domi autem in lecto est ubi beatissime librum capiam.  Ibi sedens aperio libellum, tergo pulvinaribus sublato, vel jacens supinus, si lectio levis est, vel pronus si defetiscor aut gravis onerosusve fuerit codex.

Franciscum Quevedo, auctorem hispanum, aiunt etiam inter catinos legere solitum esse, per pluteum scilicet quo quaterna simul volumina inspicere poterat.  Hoc falsum duco, parum saltem mihi credibile, cui numquam opus fuerit tam sollicita celeritate mutandi lectiones.  Aliquando certe duos vel tres simul incepi, sed cuique suum tempus tribuo.  Etiam mihi contingit legere inter prandium, si solus sum et lectionem avidissime persequi cupio.  At plerumque non nimiam celeritatem in legendo adhibere est mos, immo non raro suspensus haereo, paginarum oblitus quas manu teneam, dum alia cogitem vel muscam volitare sequar.  Si in lecto sum, sicut placet, non simul caput cecidit lectorque factus sum dormitor.

Cum de loco agatur aedium ad legendum apto, in illo etiam me legisse fatebor ad quem bis quotidie omnes ire cogamur.  Adfuerunt ibi semper, jam parentum domi, acta diurna, nubeculata, leves libellos.  Olim vero illud repperi, ephemeridem quandam legens, mire congruere quotidianum scriptum ad occasionem deonerandi corporis.  Ex illo die, ad nubeculata et acta diurna addita sunt diaria, carmina, fabulae breves.

Ibi jam totum mensem comitatur me liber quidam, de quo dicere decreveram... sed longior factus sum, cras si potero de illo exsolvam.