Ricla
Riclam accurro, ab amica vocatus: organa hujus vici sequenti Saturni die tangent doctissimi digiti Francisci Chapelet, atque quaedam minuta vellet illa adhuc perficere antequam musicus insignis perveniat, ne non absolutum quidque reperiat.
Ricla agricola est vicus, dives fructuum, persicorum prunorumque et ceterorum omne genus. Atque hos agros (ut hodie tota Aragonia accidere solet) non modo aborigines, sed multi etiam inquilini, nuper acciti laborem quaerentes, colunt, alii mauri, alii aegyptii, alii dacoromani. In taberna ubi duas sumpsimus cervisias ministrabat adulescentula incincta, facie et linguâ dacica.
Templo est pulchra turris lateribus erecta coctis, sed, cum operiatur reti viridi, laboribus cautione, viatori haud bonum offert conspectum. Reliqua non valde placent. Ingresus, nescio qua de causa, patet per quod apsis fuerat; nunc ergo caput navis in pedibus jacet. Parietes ornatae sunt gothicis delineamentis, sicut in monacarum collegio. Supra altare maximum aliquis imitatus est, manu non mire docta, Trinitatem quam depinxerat Velazquez.
Monstrat Christina organa. Pluchre sonant, sed plenum paulo debile est. Inter solitas voces (clarinum, duodecima, nasardum, lituus magnus) quaedam insolens reperitur, quae ’porcelli’ vocatur (in titulo hispanice legitur ’gorrinitos’): eorum tubuli breves sunt, sonus autem lamellae vibrantis potentissimus, quo recordamur sane vocem porci sub victimarii cultro. Maximorum ora tuborum, qui lignei sunt, et quos vocant ’contras’, ornant vultus virorum. Hos in imagine videre potestis.
Valete.
2 comentarios
Thersites -
Icosinatus -