Nova
Vita semper nos deprehendit alio intendentes. Mutat aetas et subito, dum minus sperabamus, certiores fimus et stupemus. Est morbus qui explicabatur et erupit, est fetus qui ad partus finem appropinquat, est inimicus qui furtim sectabatur et impetum tandem fecit. Est nescio quid, semper inexspectatum.
Et, quoties quid mutavit, metuimus. Nihil magis veriti sumus quam novas res, quia inexploratae, ignotae, ideo timendae. Illic murus repente obest. Num superare valebimus? Ecce via aperitur. Num percurrere poterimus? Aliquis offecit nobis. Nonne vincemur? In novis saepe timor, major procul quam comminus. Cum enim ad murum pervenimus scalae conspiciuntur; iter, prope ab oculis, minus periculosum apparet; cum homine colloquentes suadere confidimus. Pericula sunt, praeter communem oculorum experientiam, tanto majora quanto minus propinqua. Cum appropinquavimus, paria nobis fiunt.
Denique murum conscendimus, iter ad finem vergit, hostem jam amicum vocamus. Sed aetas fluxit, nos debiliores et seniores sumus. Et nova nobis parantur.
2 comentarios
Sandra Ramos -
Thersites -