De Legione et de leaena
Cuidam discipulae (non earum splendidiore Minerva, jam intelligere potestis) male cessit hesterna probatio. Hodie mater (quid non pro catulis matres conentur bonae!) ad me adiit, nequam et inverecundum me vocavit. Vae mihi stulto! Cogitationibus oppresus vix prandium sumere potui. Rem reputate: nunc primum multis in annis hoc accidit mi. Sed celeriter refectus sum. Cui tale non hodie contigit? Nemo saltem in me impetum fecit sclopetis armatus. Hoc consilii cepi: rem aperiam vobis amicis (quam tacere fuit primus conatus), ut solamini mihi sit conscientia vestra, et ad aliam me conferam.
Quidni? Ad iter meum respicio. Non Burgis modo, etiam Legione fui, obiter siquidem, Legionensis regni in capite. Quam formosa est illa colonia Legio VII Gemina! Nonnullas horas ejus vias spatiati sumus, egregia nota palatia atque minus notos at non minus caros urbis angulos contemplati sumus, cenavimus denique in ’vico humenti’ (sic ibi vocantur viculi et plateae ubi cursim aut lente sed semper laute comedere licet).
Multa sunt loca quae praeterire Legione non debemus (crypta Sancti Isidori, mihi quidem, inter alia), sed hoc photogramma nunc excerpo: forum maximum est urbis, et quas videtis aedes sunt civitatis. Hoc in primis mihi placuit, quomodo cives omni aetate subselliis fruantur lapideis quibus ornatur domus civica. Non omnibus in oppidis ita vicini sibi assumunt publicam viam, non in omni urbe populares tarde et placide transeunt vias, tempus terentes vespertinum variis sermonibus vel inaniis! O frigidulus vesper legionensis, quam optime doceres nos, si dociles essemus, illud dulce nihil agere!
Valete, amici, his fruimino suavibus horis septembrinis!
5 comentarios
Thersites -
Sandra Ramos -
Thersites -
Anónimo -
Nemo -