Musica
Caesaraugustae hos dies mansi. Discipuli namque probabantur apti (raro improbantur inepti) universitariis adeundis studiis. En Thersites comes, Thersites, qui mori suo obsequens universitati maledicere solet.
(Cur iste universitati maledicat, praeter maledicendi proprium ingenium? Num quaeritis? Equidem scio. Putat ille universitarios plerumque reformationem hanc olim favisse quam nunc omnes patimur. Sed parvi hoc facite. Non serio maledicit. Se ipsum universitarium in primis caesaraugustanum, quamquam inter deteriores, putat.)
Quid Caesaraugustae? Circa Expositionem Universalem magna congeries machinarum operarumque labores, labores, labores diu noctuque exigentium ne non infectum nihil sit cras vel postridie. O hispanica festinatio extremorum dierum! Non aliter in universitate: folia cursim ultimis peragrare minutis, passim sudores et anxia, pavitantia pectora. Hoc in turba studentium. In manu comitum taedia, oscedines. Thersites ad bibliothecam confugit, cum libris lusurus, sed ibi ordinatrorum agmina invenit se expectantia. Quae voluptas! Omnibus illis ad rete navigandum facultas dabatur. Paenituit calido cursu carere (’hotmail’ dico). Sed omnes fere amicos visere potui.
Hodie domi sum. Sed optimum hoc est: meridie telephonavit carissima Maria Carrasco: vesperi symphoniam canebant in theatro. Accurro. A spectaculum venustum! Omnes illic erant splendidi, nigris vestibus, gestu severo. Ex iis multi Caesaraugustae mane fuerant. Illic mane, puerili terrore trementes; hic nunc, majestatis musices conscii. Bach, concentus duplex violinum. Ferdinandus Ferran, valentinus, poema symphonicum ’Magallanes’. Serii, severi, quasi non pueri essent. Eos audiens maestitiam omnem abdico: quis de pessima educatione stultissime queritur? Meliore statu sumus quam antea, quid ergo? Infinito meliore!
1 comentario
Sandra Ramos -
Dii secundam fortunam eis discipulis Vniuersitatis futuris alumnis dent!