Cometes aureus

Quemdam ex nuntiis quos huic ephemeridi primo mense apposui Kosztolányi hungarico auctori dicavi, cujus 'Alauda' mihi pergrata fuerat. Lego nunc ejusdem auctoris 'Cometam aureum', amicis non minus quam altera commendabilem fabulam. Placet acuitas, reticentia, verecundia. Conspectus in ea hominum subjectivi sunt et iidem objectivi, mira gratissima mixtione. Nonnulla verba interpretari conatus sum, quibus juvenum sensus monstrat Kosztolányi a baccalaureo jam jam exeuntium:

" Quid illi [professores] de juvenum aerumnis noverant? Contra rati erant unum verumque thesaurum esse juventutem, seniumque dolorum cumulum. Discipuli interim illis invidebant: suam oderant adulescentiam, quam taedio magis quam commodo habebant. Contemptos se laesosque existimabant; si pauperes, ab hominibus despiciebantur; si divites, etiam posthabebant eos. Quamvis grandes remunerationes in tabernis largirentur, eos pincernae prohibere solebant atque magistris deferre. Vae! Optabilia erant podagra, calvities vel calculi, senilia mala, quam 'juventutis beatitudo', quae nihil aliud erat atque cruciatus vexationesque. Tantopere gestiebant se esse respectu et aestimatione dignos! Quem ad finem necesse erat denique ut juventus transcurreret aliquando. "

Centum abhinc annis, omnia mutata sunt, eademque nihil mutaverunt. Juvenes eadem metuunt et ambiunt: nunc autem nullo modo juventutem suam oderunt ac dissimulant, vel omnino alio modo. Valete.