Ibdes

Ibdes parvus vicus sescentorum habitantium est super flumen Mesa quod cum Piedra commixtum in Salonem influit. Heri Saturni die eo aliquot amici convenimus... ad templum parrochiale tergendum et in ordinem redegendum. Non religionis ergo ibi eramus, sed amicitiae: Claudio et Christina organa refecerunt, haec mox inaugurabuntur, templum mundandum erat. Cur non labori adjuvare, vicum ignotum sic novisse, diem agere cum amicis? Aediles non stipendium, sed vinum et prandium operis promittebant. Pactumst!

Templum fuit quod magis mirati sumus: quam elegans! Magnum templum gothicum trium navium, eorum quae Hallenkirche vocant, in tam parvo vico non exspectandum.

Organum a Claudio Christinaque refectum optime sonabat: etiam aliquot minuta canere potuimus...

Et qui risus! Decem vel duodecim indigenae opem ferebant, calorem et pulverem repellentes multis cerevisiis... Meridie praemia tulimus sub arbore comedentes: carnes assatae, vinum hornum nobis fuerunt inemptae dapes.

Dies caloris et sordium, sed multae laetitiae.