Crystallus
Placet mihi hoc verbum ambiguum: aliquid lucidum, leve, subtile exprimere videtur. Eius etymon pueritiam nostram memorat, cum in scholam multo mane adiremus viis Abulensibus frigidissimis: aer ibi pellucidus erat, pes, et per uda et per sicca, sola semper dura calcabat; sed quantum ludicri fructus, cum aquae laminam inveniremus crusta gelu facta super eam: qualis fruitio, nunc extremo pede crustam prementibus, donec aqua crepitu effunderetur, nunc lapides in stagnum jacientibus, nunc crustam frangentibus laeta saltatione. Casuros mox sub invisa ferula presbyteri nos ipsos esse, obliti ludicris talibus eramus omnino.
Aiunt verbum 'crystallum' esse consobrinum illius 'crustae' amboque processisse ex alio quod Graece sonet 'krýos' et significet quod Latine 'frigus glaciale'. Hic quidem erat sensus pristinus verbi 'crystalli': glacies videlicet quam super aquam annus solidabat hiemalis, eam demum quam nobis puerulis frangere ludus erat.
Undenam ambiguitas? Ex eo quod nunc duo, mea sententia, diversa inter se uno verbo significentur: aliud enim sunt crystalli qui ex aqua puta cum sale per evaporationem coalescunt, aliud est et materies et res quae aptiore nomine vitrum nuncupantur. Pulchrum est etiam vitrum: non autem mathematica pulchritudine crystalli.
1 comentario
jlcg -