Urbión
Beatus regressus sum et eo contentior quo frigidiore nunc fruimur aere circa montem Cajum. Non denique in Pyrenaeos fecimus iter, sed in alios montes ubi non minus miti nos caelo gavisuros rebamur vulgoque rariore cingi speraremus.
Iis montibus rotundum est ac cascum nomen ’Urbión’. Regio tota ex materia vivit quam in silvis pinuum colunt inmensis, quantum oculi contendere valent extensis. Qua de causa minus has oras petere soleo quam ceteras propinquas, cum minus placeant hae silvae quarum arbores cunctae eadem sint aetate et eadem longitudine parique spatio inter se distent. Oppida vicina omnia, Navaleno, Duruelo, Covaleda, trabes atque lignea efficiunt et mercantur, circumque ea, pro variis quercuum vel fraxinorum silvis, per chiliometra conspiciuntur haec mercenaria pineta, paulo insulsiora.
Regio autem pulcherrima est. Ibi Durio flumini est origo et fons. Ad hunc usque ascendimus inter antiqua pineta, nihil illis mercenariis similia. Proximae ad summum pinus ventos acriores patiuntur ac minus facile vivunt: rami torquentur arthritici, vix in altum cacumina tollunt. In hoc saevo struggle for life nonnulli perierunt. En horum exemplar cujus stipes nuda contra caeruleum erigit bracchia, candidissima velut ossa animalis quod attigit mors.
2 comentarios
Thersites -
Lucius Pinarius -